Jest piątek, wczesne popołudnie. Dzwoni do mnie Ania i długo opowiada o problemach, które dotykają jej rodzinę. W zasadzie wszystko to wiem, bo wspieramy rodzinę Ani i Sławka niemal od początku działalności Fundacji: zatrudniamy dla niej pomoc do dzieci, zlecamy drobne prace (Ania pięknie maluje akwarelami, zobaczcie sami). Może nawet dłużej, Czytaj dalej…
Karmienie piersią to ta część macierzyńskiego doświadczenia, której trudno odmówić obiektywnej wartości. Kobiece mleko jest idealnie skomponowanym, bogatym w składniki odżywcze i przeciwciała posiłkiem, który dostosowuje się do potrzeb dziecka. Karmienie piersią jest też dobre dla nas, matek: łatwiej dochodzimy do siebie po porodzie, jesteśmy chronione przed chorobami serca i niektórymi typami nowotworów. Dodatkowo, wiele dobrego mówi się o znaczeniu karmienia piersią w kontekście budowania więzi między matką a dzieckiem. Oksytocyna, która wydziela się podczas karmienia, nie bez powodu nazywana jest hormonem szczęścia. Jej uspokajające właściwości sprawiają, że chwile spędzone z dzieckiem przy piersi są momentami wyjątkowej intymności i czułości. Czy to nie brzmi jak układ doskonały? (więcej…)
Wioska. Tyle się o niej mówi. Tyle się o niej marzy. Czasem się narzeka. Prawda jest taka, że każda z nas potrzebuje wsparcia. Każda, niezależnie od wieku, stanu, pełnionej roli. Ale matki potrzebują tej wioski szczególnie – i najbardziej cierpią, gdy jej brak. Dlatego tak często szukamy sobie substytutu wioski w internecie. Tyle że ta wersja wirtualna wcale nie musi być substytutem!
Wszystkie potrzebujemy wioski. Jeśli nam się wydaje, że nie potrzebujemy – możliwe, że tylko się wydaje…
Zaczęło się od słoiczka. W rozmowie internetowej jedna z naszych koleżanek radziła się w sprawie żywienia niemowlaka. Pojawiły się słoiczki – i od razu w pakiecie z zastrzeżeniem “ale przecież z dobrym składem”. Jakby pokarm ze słoiczków miał być jakiś gorszy, jakby trzeba się było tłumaczyć, jakby było za nie mniej punktów w jakimś dziwnym, macierzyńskim wyścigu.
Powiedziałyśmy sobie STOP. Zaczęłyśmy mówić o prawdziwym obrazach naszego macierzyństwa. Szczerze, bez ogródek. O tym, co nam nie wychodzi. O tym, co odpuszczamy. O tym, co robimy, żeby chwilę odsapnąć i odpocząć. O nieidealności, odpuszczaniu i prawdziwym życiu. O byciu dostatecznie dobrą matką. Tama pękła. Zrobiło się śmiesznie, czasem smutno. Zrobiło nam się lepiej. (więcej…)